როგორც უკვე ცნობილია, 2020 წლიდან საქართველოს საგადასახადო კოდექსში იგეგმება დამატებული ღირებულების გადასახადის (დღგ) მთლიანი კარის ცვლილება. ეს ცვლილება უმნიშვნელოვანესია თავისი მასშტაბიდან გამომდინარე და იმის გათვალისწინებით, რომ საქართველოს სახელმწიფო ბიუჯეტში საგადასახადო შემოსავლების მთლიანი რაოდენობიდან დღგ-ზე ყველაზე მეტი წილი მოდის.
ჩვენ მიერ იდენტიფიცირებულ იქნა მინიმუმ 40 მოსალოდნელი ცვლილება, ამ სტატიაში კი გაგაცნობთ მათგან რამდენიმე ყველაზე მნიშვნელოვანის პირველად ანალიზს და მათ სავარაუდო შედეგს ბიზნესის კონკრეტული დარგებისთვის, მანამდე კი მოკლედ განვიხილოთ ასეთი ცვლილებების გამომწვევი მიზეზები.
ცვლილებების მთავარი მიზეზი ის არის,რომ საქართველოსა და ევროკავშირს შორის 2014 წლის 27 ივნისს გაფორმებული ასოცირების შეთანხმების დანართი XXII-ის შესაბამისად: “საქართველო იღებს ვალდებულებას, განსაზღვრულ ვადებში ეტაპობრივად დაუახლოოს თავისი კანონმდებლობა ევროკავშირის კანონმდებლობასა და საერთაშორისო სამართლებრივ ინსტრუმენტებს…” დაახლოება კი უნდა მოხდეს (კონკრეტული, ჩამოთვლილი მუხლების ნაწილში) “2006 წლის 28 ნოემბრის (ევროკავშირის) საბჭოს 2006/112/EC დირექტივასთან, დამატებული ღირებულების გადასახადის (დღგ) საერთო სისტემის შესახებ”. შესაბამისად, ჩვენს ქვეყანას ევროკავშირის წინაშე აღებული აქვს ვალდებულება დღგ-ის ქართული კანონმდებლობის ევროკავშირის დღგ-ის წესებთან დაახლოებასთან დაკავშირებით. ასეთი დაახლოების მიზეზი კი ის არის, რომ ევროკავშირი ერთიანი სავაჭროს სივრცეა და მისი წევრი ქვეყნების ძირეულ კანონმდებლობებს შორის განსხვავებამ ხელი არ უნდა შეუშალოს ამ ერთიანი სივრცის არსებობას. ერთიანი სივრცე ვერ იარსებებდა წევრი ქვეყნების რიგი კანონმდებლობების ჰარმონიზების გარეშე. მაგალითად, წევრი ქვეყნების დღგ-ით დაბეგვრის რეჟიმებს შორის განსხვავებას შესაძლოა გამოეწვია ევროკავშირის რეზიდენტი კომპანიების ორჯერ დაბეგვრა ერთსა და იმავე ოპერაციებზე, რაც დამაბრკოლებელი ფაქტორი იქნებოდა თავისუფალი სივრცის არსებობისთვის. ამიტომ საქართველოსთვის, როგორც ევროპული ოჯახის მომავალი წევრი ქვეყნისთვის, ევროკავშირში გაწევრიანებისთვის მოსამზადებელ გზაზე მრავალ ფაქტორს შორის ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესი არის ჩვენი რიგი კანონმდებლობების მაქსიმალურად მიმსგავსება ევროკავშირის კანონმდებლობასთან.
რაც შეეხება ცვლილებებს:
ამ სტატიაში გაანალიზებული იქნება ათი ძალიან მნიშვნელოვანი საგადასახადო ცვლილება და მათი სავარაუდო ეფექტი ბინზესის კონკრეტულ დარგებზე:
1. საქართველოს ტერიტორიაზე გაწეული მომსახურების განმარტების ახალი ფორმულირება. (შეეხება ბიზნესის ყველა დარგს როგორც დადებითად, ასევე უარყოფითად);
2. საკუთარი ძირითადი საშუალების გარემონტება 2020 წლიდან ზოგ შემთხვევაში დღგ-ით დაიბეგრება. (დამამძიმებელი ცვლილებაა და უმეტესად შეეხება ისეთ კომპანიებს, რომლებიც ჩათვლის უფლების გარეშე გათავისუფლებულები არიან დღგ-სგან. მაგალითად, საფინანსო, სადაზღვევო, საგანმანათლებლო, სამედიცინო სფეროები);
3. აქტივის გადაყიდვა, რომლის შესყიდვაზე დღგ არ იყო ჩათვლილი, აღარ დაიბეგრება დღგ-ით. (დადებითად იმოქმედებს იმავე სფეროებზე, რომლებიც ზემოთ, #2 ცვლილებაში ჩამოვთვალეთ);
4. საკუთარი ძალებით აშენებული შენობა- ნაგებობის ბიზნესსაქმიანობაში გამოყენება ყველასთვის აღარ იქნება დღგ-ით დასაბეგრი ოპერაცია. (დადებითად შეეხება ისეთ სფეროებს, რომლებიც უმეტესად არ არიან გათავისუფლებული დღგ-სგან ჩათვლის უფლების გარეშე, მაგალითად, სავაჭრო, სამშენებლო, სადისტრიბუციო, საწარმოო, საკონსულტაციო ბიზნესებს და ა.შ.);
5. 50 ლარამდე ღირებულების საქონლის მიწოდება აღარ დაიბეგრება დღგ-ით. ასევე, საქონლის უსასყიდლო მიწოდება ბევრად უფრო იშვიათად დაიბეგრება. (დადებითად შეეხება ბიზნესის ყველა დარგს, განსაკუთრებით – სავაჭრო და სადისტრიბუციო კომპანიებს);
6. “ტუროპერატორის” განმარტების შემოღება. (უარყოფითი ცვლილებაა ტურისტული სააგენტოებისთვის);
7. დეველოპერების მიერ ბინის მიწოდების დაბეგვრის მომენტის განსაზღვრა (შესაძლებელია, რომ დადებით ცვლილებად ჩაითვალოს სამშენებლო დეველოპერული კომპანიებისთვის);
8. რეგულარული და უწყვეტი მომსახურებისთვის გადახდილი ავანსები 2020 წლიდან დაიბეგრება. (დამამძიმებელი ცვლილებაა საიჯარო, დაცვისა და სხვა ისეთი ბიზნესსფეროებისთვის, რომლებიც უწყვეტ ან/ და რეგულარულ მომსახურებას ეწევიან);
9. მომსახურების უსასყიდლოდ გაწევა ყველა შემთხვევაში აღარ დაიბეგრება დღგ-ით. (დადებითად შეეხება ბიზნესის ყველა დარგს);
10. დაბეგვრის მომენტის ცვლილება, როცა კონტრაქტი წლიდან წელში გადადის. (დამამძიმებელია როგორც ფისკალური, ასევე ადმინისტრირების თვალსაზრისით და უმეტესად შეეხება ისეთ ბიზნესებს, რომლებიც ხანგრძლივი ვადის კონტრაქტებით ხასიათდებიან).
1) ჰარმონიზების კუთხით ყველაზე მნიშვნელოვან ცვლილებად შესაძლოა ჩაითვალოს მუხლის – “მომსახურების გაწევის ადგილი” – განსხვავებულად ფორმულირება. ეს მუხლი ჰარმონიზების კუთხით ყველაზე მნიშვნელოვანი იქიდან გამომდინარეა, რომ კონკრეტულ ქვეყანაში დღგ-ით იბეგრება მხოლოდ ისეთი მომსახურება, რომელიც ითვლება, რომ ამ ქვეყნის ტერიტორიაზე არის გაწეული. შესაბამისად, ამ მუხლის ევროკავშირის პრინციპებისგან განსხვავებულად ფორმულირების შემთხვევაში, შესაძლოა დამდგარიყო ისეთი სიტუაციები, როდესაც ერთსა და იმავე ოპერაციასთან დაკავშირებით ორივე, საქართველო და ევროკავშირის სხვა წევრი ქვეყანა მიიჩნევს, რომ ეს ოპერაცია მათ ტერიტორიაზე განხორციელდა, შედეგად, ორივე განიხილავს ამ ოპერაციას მათ ქვეყანაში დღგ-ით დაბეგვრის ობიექტად. რაც საბოლოოდ გამოიწვევდა ორმაგად დაბეგვრას და თავისუფალი სავაჭრო სივრცის არსებობისთვის დამატებითი ბარიერების შექმნას.
ახალი რედაქციით, მომსახურების გაწევის ადგილის ძირითადი წესი (რომელიც გარკვეულწილად ზუსტდება ამავე მუხლის სპეციალური წესებით) არის შემდეგი: თუ მომსახურება გაწეულ იქნა არამეწარმე ფიზიკური პირისთვის, მაშინ მომსახურების გაწევის ადგილად ითვლება მომსახურების გამწევის ადგილმდებარეობა. სხვა შემთხვევაში – მომსახურების გაწევის ადგილია მომსახურების მიმღების ადგილმდებარეობა.
ეს წესი 2020 წლამდე არსებულ რედაქციასთან შედარებით, ზრდის დაბეგვრის ალბათობას უკუდაბეგვრის დღგ-ით, როცა არარეზიდენტი პირი საქართველოს რეზიდენტ დასაბეგრ პირს უწევს მომსახურებას. ხოლო ამცირებს დღგ-ით დასაბეგრი ოპერაციების რაოდენობას, როცა საქართველოს რეზიდენტი მომსახურებას უწევს არარეზიდენტს. კერძოდ, უმეტეს შემთხვევაში, თუ ქართული კომპანია მომსახურებას უწევს უცხოურ კომპანიას, ასეთი მომსახურება არ დაიბეგრება დღგ-ით (თან ჩათვლის მიღების უფლება შენარჩუნდება). ამასთან ერთად, მიუხედავად ზემოთ აღწერილი ზოგადი წესისა, ამავე მუხლის მე-14 ნაწილში ჩამოთვლილია მომსახურების სახეები, რომელთა არამეწარმე ფიზიკური პირისთვის გაწევის შემთხვევაში, მომსახურების გაწევის ადგილი მაინც არის მომსახურების მიმღების (და არა გამწევის) მუდმივი ადგილსამყოფელი. ეს მომსახურებებია: საკონსულტაციო, იურიდიული, ელექტრონულად გაწეული მომსახურებები და სხვა. მოკლედ, უმეტესად მომსახურების ის სახეები, რომლებიც 2020 წლამდე რედაქციის 166-ე მუხლის “დ” ქვეპუნქტშია ჩამოთვლილი.
მაგალითად, თუ ქართულმა კომპანიამ საკონსულტაციო (ან სხვა ნებისმიერი ჩამოთვლილი) მომსახურება გაუწია უცხოელ არამეწარმე ფიზიკურ პირს, ამ შემთხვევაში ეს ოპერაცია არ იქნება დღგ-ით დასაბეგრი, მიუხედავად ზოგადი წესისა. საპირისპირო შემთხვევაში, როცა უცხოური კომპანია საქართველოს რეზიდენტ არამეწარმე ფიზიკურ პირს გაუწევს ჩამოთვლილთაგან ერთ-ერთ მომსახურებას, მომსახურება ჩაითვლება საქართველოს ტერიტორიაზე გაწეულად, თუმცა ამ შემთხვევაში მიმღებს არ დაეკისრება უკუდაბეგვრის დღგ-ის დარიცხვის ვალდებულება (რადგან აგენტის განმარტებას არ აკმაყოფილებს). ასეთ სიტუაციაში თავად არარეზიდენტი უნდა დარეგისტრირდეს, დღგ დაადეკლარიროს და გადაიხადოს საქართველოში (ესეც სიახლეს წარმოადგენს).
2) შემდეგი მნიშვნელოვანი ცვლილება ძირითადად შეეხება საფინანსო, სადაზღვევო სექტორს, სამედიცინო და საგანმანათლებლო დაწესებულებებს და რამდენიმე სხვა ბიზნესსფეროს, რომლებიც დღგ-სგანაა გათავისუფლებული ჩათვლის უფლების გარეშე: ცვლილების მიხედვით, თუ ზემოთ ჩამოთვლილი კომპანიები საკუთარი შენობის რემონტს ჩაატარებენ, სარემონტო სამუშაოების დასრულებისას რემონტის მთლიან ხარჯს დაერიცხება დღგ, რადგან ეს ოპერაცია 2020 წლიდან ჩაითვლება დღგ-ით დასაბეგრ ოპერაციად.
3) მესამე ცვლილებაც ამავე ბიზნესსფეროებს შეეხება. როგორც უკვე ვიცით, ეს სექტორები გათავისუფლებულია დღგ-სგან ჩათვლის უფლების გარეშე. შესაბამისად, როდესაც ისინი აქტივს შეიძენენ, ასეთ აქტივზე გადახდილი დღგ-ის ჩათვლის უფლება, როგორც წესი, არა აქვთ. ასეთი აქტივის გაყიდვის შემთხვევაში კი ისინი ასეთ ოპერაციას ბეგრავენ დღგ-ით (შესყიდვის დროს ვერჩათვლილი თანხის გამოკლებით). ახლანდელი ცვლილებით, ზემოთ ჩამოთვლილი კომპანიების მიერ აქტივის მიწოდება, რომელიც გამოყენებულ იქნა მხოლოდ ამ ტიპის კომპანიების ძირითადი საქმიანობისთვის, აღარ ექვემდებარება დღგ-ით დაბეგვრას, თუ წარსულში ასეთ აქტივზე დღგ-ის ჩათვლა არ განხორციელებულა.
4) დადებითი ცვლილება შეეხება ისეთ ბიზნესსფეროებსაც, რომლებიც დღგ-ით ჩვეულებრივ იბეგრებიან. მაგალითად, სადისტრიბუციო, საკონსულტაციო, სამშენებლო, საცალო და საბითუმოდ მოვაჭრე კომპანიებს. 2020 წლამდე ასეთი კომპანიების მიერ საკუთარი ძალებით აშენებული შენობის თავიანთ ბიზნესსაქმიანობაში გამოყენების დაწყება ითვლება დღგ-ით დასაბეგრ ოპერაციად (თუმცა ჩათვლის უფლებაც მაშინვე ეძლევათ, როგორც წესი). 2020 წლიდან ასეთი კომპანიებისთვის აღნიშნული ტიპის ოპერაცია, უმეტეს შემთხვევაში, აღარ დაიბეგრება ამ გადასახადით.
ამ ცვლილებით კომპანიებმა, რომელთაც ეს ცვლილება დადებითად შეეხება, შესაძლოა ყოველთვის ვერ დაზოგონ გადასახადი, თუმცა ისინი, მინიმუმ, ადმინისტრაციულ ტვირთს შეიმცირებენ, რადგან ასეთი ოპერაციის დაბეგვრის დროს მათ მომავალი ათი წლის განმავლობაში უნდა ემოწმებინათ დღგ-ის რაიმე თანხა ხომ არა აქვთ აღსადგენი.
ცნობისთვის, დღგ-ის აღდგენა ნიშნავს, როცა დასაბეგრი პირი შესყიდულ საქონელზე/ მომსახურებაზე გადახდილ დღგ-ს თავდაპირველად ჩაითვლის და მერე გაირკვევა, რომ დღგ-ის ეს თანხა (ან ნაწილი) არ უნდა ჩაეთვალა. არასწორად ჩათვლილი თანხის დასაკომპენსირებლად ხდება დღგ-ის აღდგენა, ანუ წარსულში ჩათვლილი თანხის ოდენობით ხელახლა დაბეგვრა. აღდგენა ხშირად ხდება პროპორციის გამოყენებით. აღსანიშნავია, რომ 2020 წლიდან დღგ-ის პროპორციის წესებიც იცვლება, უმეტესად დადებითი კუთხით (მაგალითად, პროპორციაში აღარ გაითვალისწინება არასაოპერაციო ფინანსური შემოსავლები).
5) შემდეგი სიახლე პოზიტიურ ზეგავლენას მოახდენს სადისტრიბუციო, საბითუმო და საცალოდ მოვაჭრე კომპანიების საქმიანობაზე და არა მხოლოდ. ამ ცვლილების მიხედვით, უსასყიდლოდ მიწოდებული 50 ლარამდე ღირებულების საქონელი აღარ იბეგრება დღგ-ით. ასევე, უსასყიდლოდ გაცემული საქონელი არ ექვემდებარება დღგ- ით დაბეგვრას, თუ მასზე შესყიდვის დროს არ განხორციელებულა დღგ-ის ჩათვლა.
6) სავარაუდოდ, ტურისტულ სექტორზე უარყოფითად იმოქმედებს ცვლილება (თუ ის არ შეიცვალა 2020 წლამდე), რომელიც გულისხმობს ტერმინ “ტუროპერატორის” განმარტებას, რომელიც არის: “პირი, რომელიც ტურისტთან ურთიერთობისას მოქმედებს საკუთარი სახელით და მისი ტურისტული პროდუქტით უზრუნველყოფას ახორციელებს მხოლოდ სხვა დასაბეგრი პირების მიერ მიწოდებული საქონლის/ მომსახურების მეშვეობით”. ამავე დროს, “ტუროპერატორის მიერ საქართველოს ტერიტორიაზე უცხოელი ტურისტის ორგანიზებული შემოყვანა და მისთვის საქართველოს ტერიტორიაზე ტურისტული პროდუქციის მიწოდება” ძველებურად იქნება გათავისუფლებული დღგ-სგან ჩათვლის უფლებით.
შედეგად, როგორც ჩანაწერში იკითხება, ყველაზე კარგ შემთხვევაში, მხოლოდ ისეთი ტურისტული პაკეტის მიწოდება თავისუფლდება დღგ-სგან, რომლის ფარგლებშიც მხოლოდ სხვა დასაბეგრი პირების მიერ მიწოდებული მომსახურების/ საქონლის გადაყიდვა ხორციელდება ტურისტებისთვის.
თუ, მაგალითად, ტუროპერატორი ასევე ფლობს სასტუმროს, ან კვების ობიექტს და თავად აწვდის ასეთ მომსახურებას ტურისტებს, ან გადაყიდის არადასაბეგრი პირის მიერ მისთვის მიწოდებულ მომსახურებას/ პროდუქციას, ასეთი ტურისტული პაკეტის მიწოდება არ თავისუფლდება დღგ-სგან. აღსანიშნავია, რომ, ჩანაწერიდან გამომდინარე, ასეთი განმარტების უფრო ნეგატიური ინტერპრეტაციის საფუძვლებიც არსებობს. უფრო კონკრეტულად, თუ პირი ერთხელ მაინც ყიდის თავისი საკუთარი მომსახურებისგან შემდგარ (და არა სხვა დასაბეგრი პირისგან ნაყიდ) პაკეტს, ის ვერ აკმაყოფილებს “ტუროპერატორის” განმარტებას და, შესაბამისად, არც ერთ შემთხვევაში არ თავისუფლდება დღგ-სგან.
თუმცა აქვე უნდა აღვნიშნო, რომ, ჩემი ვარაუდით, ეს ნაწილი დაზუსტდება 2020 წლამდე, ანუ მანამდე, სანამ ცვლილების კანონი ძალაში შევა.
7) ცვლილება შეეხო სამშენებლო სფეროსაც, კონკრეტულად – დეველოპერებს, სადაც დაზუსტდა, როდის დაიბეგრება ბინის მიწოდება, თუ მყიდველისთვის ბინის გადაცემა (რეგისტრაცია) ბინის მშენებლობის დასრულებამდე მოხდა (დაშვება კეთდება, რომ ბინის მთლიანი ღირებულების წინასწარ, ავანსად გადახდა არ ხორციელდება).
აღნიშნული ცვლილებით, თუ დეველოპერულმა კომპანიამ მყიდველს ბინა გადაუფორმა მაშინ, როცა ბინა მთლიანად აშენებული არ იყო და რეგისტრაციის შემდეგ დეველოპერულმა კომპანიამ გააგრძელა მშენებლობის საბოლოო კონდიციამდე მიყვანა, მიუხედავად საკუთრების უფლების გადაცემისა და საჯარო რეესტრში რეგისტრაციისა, დასაბეგრი ოპერაციის დროდ განისაზღვრება ბინის მშენებლობის დასრულების მომენტი. მაგალითად, თუ დეველოპერმა 2020 წლის ივლისში მყიდველს საკუთრების უფლება გადასცა ბინაზე, რომლის მშენებლობა დასრულებული იყო მხოლოდ 70%-ით, ხოლო მთლიანად ბინის მშენებლობა/ მოწყობა დასრულდა 2021 წლის მაისში, დასაბეგრი ოპერაციის დრო იქნება 2021 წლის მეხუთე თვე, ნაცვლად 2020 წლისა (ავანსის გადახდის შემთხვევაში, დღგ-ით დაბეგვრის მომენტია ავანსის გადახდის მომენტი).
8) დაგეგმილი შემდეგი ცვლილებები ნეგატიურად შეეხება ისეთი სფეროს წარმომადგენელ პირებს, რომლებიც ეწევიან რეგულარულ და უწყვეტ მომსახურებას (მაგალითად, დაცვის, საიჯარო, საკონსულტაციო მომსახურება და სხვა). 2020 წლამდე რედაქციით, ასეთი ტიპის მომსახურებებისთვის ავანსის მიღების დრო არ წარმოადგენდა დღგ-ით დაბეგვრის მომენტს, 2020 წლიდან კი ავანსის მიღებაც დღგ-ით დაბეგვრადი გახდება რეგულარული და უწყვეტი მომსახურების სფეროსთვის.
9) შემდეგი მნიშვნელოვანი დადებითი ცვლილება, რომელიც თითქმის ყველა სფეროს ბიზნესისთვის იქნება აქტუალური, ითვალისწინებს უსასყიდლო მომსახურების დღგ-ით დაბეგვრისგან გათავისუფლებას, თუ ეს მომსახურება გამომდინარეობს კომპანიის საქმიანობის მიზნიდან. ახლანდელი რედაქციით, უსასყიდლოდ გაწული თითქმის ნებისმიერი მომსახურება დღგ-ით იბეგრება საბაზრო ფასის გათვალისწინებით. 2020 წლიდან კი ბევრი ტიპის მომსახურების უსასყიდლოდ მიწოდება გათავისუფლდება დღგ-სგან. საყურადღებოა, რომ საბაზრო ფასის განმარტებაშიც არის შემამსუბუქებელი ცვლილებები. კერძოდ, ხშირ შემთხვევაში მისი დათვლა უფრო ნაკლები თანხიდან მოხდება 2020 წლიდან, ვიდრე მანამდე ხდებოდა (შესყიდვის ფასი გაყიდვის ფასის ნაცვლად).
10) ბიზნესისთვის დამამძიმებელი ცვლილებაა, რომლის მიხედვითაც “თუ საქონლის მიწოდება/ მომსახურების გაწევა (გარდა ამ კოდექსის 160-ე მუხლის პირველი ნაწილის “ბ” ქვეპუნქტით გათვალისწინებული შემთხვევებისა (განვადება და ლიზინგი), ერთ საგადასახადო წელში არ სრულდება და ანაზღაურება გათვალისწინებულია ეტაპობრივად, დღგ-ით დაბეგვრა ხორციელდება იმ საანგარიშო პერიოდში, რომელშიც გათვალისწინებულია შესაბამისი ანაზღაურების თანხის გადახდა”. ეს ისეთი შემთხვევა უნდა იყოს, როცა ავანსი იბეგრება არა ფაქტობრივად გადახდის მიხედვით, არამედ ხელშეკრულების შესაბამისად მისი გადახდის ვალდებულების დადგომისას, თუ ხელშეკრულება წლიდან წელზე გადადის. სავარაუდოდ, ეს ნორმა ძირითადად ეხება ავანსს, რადგან საქონლის მიწოდების შემთხვევაში დაბეგვრის დრო მიწოდების მომენტში წარმოიშობოდა, თუ მიწოდება გადახდის ვალდებულებას უსწრებს წინ. ეს ცვლილება უნდა შეეხოს სამშენებლო, საკონსულტაციო, აუდიტორულ კომპანიებს და ზოგადად ისეთ ბიზნესს, რომელიც შედარებით ხანგრძლივი კონტრაქტით და წინასწარი გადახდებით ხასიათდება.
დაბოლოს, გასაგებია, რომ დღგ-ის კარში მოსალოდნელი ზემოთ აღწერილი ცვლილებები არ არის ჩვენი კანონმდებლების თვითნებური გადაწყვეტილების შედეგი და ემსახურება ევროკავშირში გაწევრიანების მიზანს. ისიც მესმის, რომ დიდი სამუშაო იქნა შესრულებული, თუმცა კვალავაც ძალიან ბევრია გასაკეთებელი იმისთვის, რომ ახალი ნორმები დაიხვეწოს და მაქსიმალურად მოერგოს საქართველოს ბაზრის თავისებურებებს.
ეს იყო ჩემ მიერ გაკეთებული ზოგიერთი მნიშვნელოვანი საკითხის პირველადი შეფასება. ველოდები ფინანსთა სამინისტროსთან კონსულტაციების შესაძლებლობას, რათა გავიგო, კონკრეტულად რას მოიაზრებენ კანონმდებლები კონკრეტულ მუხლებში და შევადარო ისინი ჩემს ინტერპრეტაციებს.
“ფორბსისა” და BMG-ის მკითხველს კი ვპირდები განახლებულ, აქტუალურ, გაანალიზებულ ინფორმაციებს ამ უმნიშვნელოვანეს საკითხთან დაკავშირებით. აუცილებლად გაითვალისწინეთ, რომ 2020 წლიდან ძალიან მნიშვნელოვანი ინფორმაციის წყარო გახდება ევროპული სასამართლოს (European Court of Justice) მეირ მიღებული დღგ-სთან დაკავშირებული გადაწყვეტილებები, რომელთაც პრეცედენტული ხასიათი აქვთ ევროკავშირში და რომლებიც კანონის ინტერპრეტაციის მთავარ წყაროს წარმოადგენენ.
————-
ავტორი, გელა ბარშოვი 2010-2017 წლებში მუშაობდა შემოსავლების სამსახურის აუდიტის დეპარტამენტში მთავარი აუდიტორის პოზიციაზე, სადაც საგადასახადო კოდექსთან ერთად, სპეციალიზებული იყო საერთაშორისო დაბეგვრის საკითხებში.
გელამ დაამთავრა მსოფლიოში ერთ-ერთი წამყვანი სამაგისტრო პროგრამა საერთაშორისო დაბეგვრის მიმართულებით („ტრანსფერ ფრაისინგი“, ორმაგი დაბეგვრის ხელშეკრულებები), ქალაქ ვენაში, ავსტრიაში. ასევე, საერთაშორისო დაბეგვრის მიმართულებით იმუშავა ავსტრიასა და გერმანიაში. ამჟამად ის აუდიტორული და საკონსულტაციო კომპანია TPSOLUTION-ის მმართველი პარტნიორია.
TPsolution გთავაზობთ მომსახურების სრულ პაკეტს საგადასახადო, ფინანსური აღრიცხვისა და ბუღალტერიის მიმართულებით, მათ შორის, ორმაგი დაბეგვრის ხელშეკრულებებით სწორად სარგებლობის შემოწმებას (Info@tpsloution.ge).
დატოვე კომენტარი
